အတိတ္က နိမိတ္ဆိုး
အရိပ္ဆိုးလိုတြယ္ၿငိ
ဘယ္မသိတဲ့ အိုလူနယ္
အခ်စ္ကိုမဆို
အၿပစ္ကို ခိုတစ္ေကာင္းလိုၿငီး
ေဆာ္တီးဖို႔ အခြင့္ေကာင္းကိုေစာင့္
အေရွ႕တြင္က အေၿပာခ်ိဳ
သကာရည္က ရွဳံးသတဲ့
ေနာက္ကြယ္ကဓါးေၿမွာင္တိုထုတ္
အေသခုတ္ဖို႔သူၾကံရြယ္
စိတ္ထားရယ္ ၿဖဴသူမို႔
ကံတရားရယ္ကာလိုစီး
အဖန္ငါးရာ မဆံုခ်င္ဘူး
သူလို႔လူမ်ိဳး.....
PS..( လူတစ္ေယာက္ဟာခံစာခ်က္ေတြမ်ားလာရင္ ေပါက္ကြဲတတ္တာသဘာဝပါ...
ဒါေပမဲ့ေပါက္ကြဲတာထက္ေဖာက္ခြဲထုတ္တာကပိုဆိုးပါတယ္....
သည္းခံၿခင္းဆိုတာအတိုင္းအတာတစ္ခုရွိစၿမဲပါ.... တကယ္ေတာ့
ဒီကဗ်ာေလးဟာတေယာက္ေသာသူအတြက္ဝင္ခံစားေပးေရးထားတာပါ....
အားလံုးပဲအမုန္းမၿမင္၊အခ်စ္ၿမင္ႏိုင္ၾကပါေစ.........).
ေဆာင္းႏွင္း
က်ေနာ္ရဲ့သီးသန္႔ကမၻာေလးပါ ရင္ထဲကမြန္းၾကပ္မူေလးေတြ ကေလာင္ေဖာ္ၿခင္းပါ
